اثر فعالیت هوازی و مقاومتی بر آستانه و احساس درد دانشجویان پسر غیر ورزشکار

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر فعالیت ورزشی هوازی و مقاومتی بر آستانه درد و احساس درد در دانشجویان پسر غیر ورزشکار بود. 10 دانشجوی پسر غیر ورزشکار (میانگین سنی 2/4±4/21سال، قد 2/6±4/177 سانتی متر، وزن 1/7±6/77 کیلوگرم) به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها پس از آشناشدن با روش و ابزار کار، به صورت تصادفی در سه شرایط آزمایشی فعالیت هوازی (20 دقیقه، 80% حداکثر ضربان قلب)، فعالیت مقاومتی (20 دقیقه، 70% یک تکرار بیشینه شامل 3 ست 10 تکراری از حرکات پرس پا، جلو ران، پشت ران و ساق پا) و کنترل (20 دقیقه بدون فعالیت) شرکت کردند. در هر یک از شرایط آزمایشی، آستانه درد بوسیله دستگاه “forgione-barber pain stimulator، احساس درد با مقیاس vas و فشار خون بوسیله فشارسنج جیوه ای، در هشت نوبت (بلافاصله قبل و بعد از 20 دقیقه فعالیت، و هر 10 دقیقه تا 60 دقیقه در دور برگشت به حالت اولیه) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که هردو فعالیت هوازی و مقاومتی تأثیر مثبت و معنی داری بر آستانه درد و احساس درد داشتند (05/0?p). همچنین رابطه مثبت و معنی درای بین فشار خون و آستانه درد (05/0?p) و رابطه منفی و معنی داری بین فشار خون و احساس درد (05/0?p) مشاهده شد . علاوه بر این، نتایج این پژوهش تفاوت معنی داری را بین اثر دو نوع فعالیت هوازی و مقاومتی بر آستانه درد و احساس درد نشان نداد. از یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که هردو فعالیت هوازی و مقاومتی می توانند آستانه درد را افزایش داده و از احساس درد بکاهند. علاوه بر این، فشار خون افزایش یافته ناشی از ورزش می تواند بعنوان یک مکانیزم احتمالی برای کاهش درد ایجاد شده ناشی از ورزش محسوب گردد. همچنین، باتوجه به این که هیچ تفاوت معنی داری بین تأثیر این دو فعالیت بر درد مشاهده نشد، هردو نوع فعالیت می توانند برای افزایش آستانه درد یا کاهش احساس درد به عنوان مکمل درمانی پیشنهاد شوند.